A DESPEDIDA DE IMANOL IDIAKEZ, UNHA PERSOA HUMILDE, TRABALLADORA, QUE NOS LEVOU A SEGUNDA.

 

De toda persoa é ser agradecido e pola miña parte como deortivista, socio, accionista e presidente de Os Piratas de Muxía, non podo máis ca estar agradecido o traballo que desenvolveu Imanol Idiakez no noso querido Depor.

Antes ca él, o meu querido Fernando Vázquez, e Rubén de la Barrera, así coma Borja Jiménez e Óscar Cano, trataron de levarnos de volta o Fútbol Profesional, pero foi él, Imanol Idiakez o que o consigueu. Cando chegou as “maquinas desestabilizadoras”, criticárono sen antes ver de que era capáz, do seu traballo o fronte do equipo, e vaia si calou bocas. Disfrutamos do éxito gañando partidos fora e na casa, con altibaixos o principio, pero logo sacando o sorriso e a ledicia de todos nós. Neste inicio de tempada non tivo sorte pois ben poderíamos ter moitos máis puntos dos que temos pero a “pelotiña” non quixo entrar, e ata nin o VAR foi “amable2 cas decisións a favor nosas. Criticable a sua falta de tino e acerto o xestinonar a gran plantilla que temos, 8sigo creendo nela), pero o fútbol é así, agora ca expectativa do que veña, as “máquinas desestabilizadoras”, sacaran as suas críticas, sen ver que trae o aparello. O que veña terá que fiar fino, pois a mínima caeranlle por tódolos lados por parte dos que critican, pois a maioría, eses que non din nada non saen nas estatísticas.

Así se despedía Imanol Idiakez, ca humildade ca que chegou e ca que se vai…GRACIAS POR TANTO!!!.”.

Hoy me toca deciros ata sempre, han sido quince meses muy intensos, llenos de experiencias al límite,algunas muy duras y otras maravillosas. He tenido la oportunidad y la suerte de conoceros, de acercarme a este sentimiento único, de disfrutarlo en su máxima expresión y de poder vivir en primera persona lo que es el Dépor, de aquí en adelante, nuestro Dépor.

Solo tengo palabras de agradecimiento para todos y todas, empezando por toda la gente de Abegondo, empleados, cociner@s (grazas Monse), jardineros, personal de mantenimiento, porteros, agradecimiento a Sergio nuestro chófer, a la gente de comunicación (Rafa, Susi, siempre en mi equipo PJ a la carrera), a Yago, allí para todo, a Iván.

Grazas a todos los de rojo (amarillo piña la temporada pasada), doctor Lariño, Meju (grazas por cuidar de mí y de los míos), Moncho (nunca debiste marchar), Arriaza, Manu… a los fisios Dani, Rubén, Pablo, Emilio, a los hombres del hielo (Nando y Canosa) a Dani, nuestro nutri-talismán. A la gente de utillería, Diego, Javi y Suso, el mejor utillero del mundo.

Mi eterno agradecimiento a Pigmalión (Alex Antón, Asier, Roa, Alberto Casal, Rober, Javi… a nuestro psicólogo Sorri y al peor delegado del mundo Pablo Barros (eres enorme!), me habéis hecho disfrutar en los buenos y me habéis acompañado en los malos momentos como nunca antes. Imposible será olvidar vuestros abrazos en Barcelona o Espiñedo.

Un placer haber podido aprender de fútbol y deportivismo con Óscar Giilsanz, y una suerte haber podido presenciar el ascenso del Dépor Abanca y haber tenido la suerte de conocer a su pedazo entrenadora, Irene Ferreras. Mi agradecimiento a todos los adestradores de Abegondo que me han permitido disfrutar de Yeremay, Mella, Barcia, Rubén, Ochoa, Diego Gómez, Kevin, Jairo, Iano… A Carlos Ballesta y Álex Bergantiños por su apoyo en lo poco que hemos podido interactuar y por sus lecciones de deportivismo. Gracias también a la prensa, por el respeto y por las críticas. De todas he intentado aprender.

Por su puesto, GRAZAS, en mayúsculas a los jugadores. He disfrutado como un enano viendo cómo os convertíais en un equipo, cómo los valores que compartimos se hicieron vuestros y cómo los defendisteis hasta conseguir el objetivo. Estoy seguro de que el éxito es vuestro destino por cómo recorréis el camino. Grazas a mis capitanes, sin vuestra guía hubiera sido imposible.

Desde noviembre el año pasado sabía que este momento podía llegar, he intentado alargarlo lo máximo posible con la ilusión de ayudar al Dépor a salir del barro. Imposible no acordarme y dar mil grazas a Álvaro García y Mercedes Cernadas por su apoyo en aquellos momentos, por convertir junto a los jugadores la piña en algo compartido por todos los coruñeses y deportivistas y por  haber creído en mí en todo momento.

Grazas Juan Carlos y Michelle por esta apuesta por devolver al Dépor al lugar que se merece. Por el esfuerzo económico y personal. Estoy absolutamente convencido de que lo conseguiréis. Ojalá, además de los éxitos deportivos, podáis llenar el club de personas con valores que hagan sentirse orgullosos y orgullosas a todos los y las deportivistas.

Y, finalmente, grazas desde el fondo de mi corazón a la afición del Dépor. Por cada partido en Riazor, por cada salida hasta los lugares más remotos, por habernos dado a todos una lección de sentimiento en los peores momentos, por  haberme hecho sentir un deportivista más, por todo el cariño que he recibido, por este amor y este sentimiento infinitos que se me ha quedado dentro. Hoy me marcho con la pena de no haber podido terminar mi trabajo, absolutamente convencido de que íbamos a revertir la situación como la temporada pasada, pero con el honor de poder decir que me habéis hecho sentir UN DE VÓS.

En mi nombre y en el de Mario Gibanel, grazas eternas y Forza Dépor! Nos van a ver volver!”.

 

-Foto . RC Deportivo

-Texto : Xosé Búa “Pirata”

Utilizamos cookies propias e de terceiros para o correcto funcionamiento da web. Se continúa navegando, acepta o seu uso. Pode obter máis información AQUI

ACEPTAR
Aviso de cookies